لائو تزه می گوید:"وقتی آنچه را هستم رها می کنم ، تبدیل می شوم به آنچه می توانم باشم ."
وقتی تسلیم می شویم و رها می کنیم ، باید از منصب مدیریت جهان هستی کناره گیری نماییم.
باید به فکر مسائل خودمان باشیم .
باید از این باور دست بکشیم که همه چیز را تحت کنترل داریم .
باید قدرت خود را به جایی ببریم که متعلق به اوست ، یعنی همین لحظه ، و تسلیم مسیری شویم که نمی دانیم به کجا ختم می شود .
دشوارترین بخش واگذار کردن زندگی مان به دست قدرتی عظیم تر از خود ما و انتخاب تسلیم به جای تسلط ، این است که از جایگاه رفیع خود کناره گیری کنیم .
باید روش خود برای انجام امور را ترک گوییم ، همچنین تلاشی برای کنترل اوضاع و شرایط زندگی مان را.
باید چیزهایی که به حقیقی بودن آن ها باور داریم رها کنیم .
حقیقت این است که درواقع ما نمی دانیم جهان می خواهد ما را به کجا راهنمایی کند .
اما هر کجا که باشد ، به باور من این مهم است که بایستیم و به پیام های نیروی الهی که از طریق نداهای بسیار متفاوتش به ما منتقل می کند ، گوش فرا دهیم .
ندای شجاعت ، ندای آینده ای جدید و ندای بزرگی و عظمت خودمان ، وقتی به آرامی به گوش می رسد که هر فعالیت دیگری را متوقف کنیم ، به خصوص فعالیت ذهنی مان را زیرا اذهان ما قادر نیستند ما را به همان جایی ببرند که قلب های مان می خواهند بروند .
دبی فورد
کتاب شجاعت ص100
ترجمه ناهید سپهرپور
انتشارات بنیاد فرهنگ زندگی
